Witte bloes

Weer eens een oud kledingstuk hermaakt. En dat is, als je eraan begint, niet altijd vanzelfsprekend...

Deze bloes stamt vast uit de jaren '80. Draagt een etiketje 'maat 36', terwijl je er met enige goeie wil een aankomend sumiworstelaar in had kunnen persen. Een soort vleermuisvleugels als mouwen en het armsgat kwam haast tot de taille. En dan nog van die afgeronde slippen voor- en achteraan - brrr!
Kortom, weer 'stof genoeg' voor dubben en geërgerd kijken. Met mijn bekende koppigheid wou ik er toch iets van maken, voor de zomer.

Eerst die reusachtige mouwen eruit, want die wou ik in geen geval behouden. Wat overbleef bleek nog zo breed te zijn dat ik me afvroeg of daar voor één keer geen patroon van normale breedte op zou passen.
En ja, met enig kunst- en vliegwerk lukte dat ook! Om de herinnering aan dat oversized hemd uit te wissen koos ik voor een meer getailleerd model, mét borstnepen en deelnaden in de rug. Nog maar eens het trucje gebruikt van borstnepen schuin naar beneden, zoals bij dit jurkje - je ziet het eigenlijk niet, maar ik vond het mooi.
Weliswaar zijn de zijnaden hier enigszins golvend geworden (doordat ik ontbrekende centimeters vooraan achteraan bijgeknipt heb en omgekeerd) maar een kniesoor die daarop let.



Lastig was ook dat de stof onderaan bij de zijnaden zo hoog opgeknipt was (voor die verdraaide slippen) dat er niets anders op zat dan maar een extra stuk in te zetten - waarom ook niet? Twee driehoeken uit één zo'n wijde mouw geknipt - voor de variatie dwars op de stofrichting - en netjes ertussen gestikt . Ik vond dat wel mooi corresponderen met die schuine borstnaden (klik om te vergroten).



Voilà, zo zijn de paar mooie punten van deze bloes echt tot hun recht gekomen: de stof (met een discreet ingeweven ruitje met zilverdraad) het kraagje, de geraffineerde blinde knoopsluiting, het schuine borstzakje rechts, zelfs de plooitjes vooraan mochten behouden blijven.

Voor de foto's hebben we eens een fraaier decor opgezocht: het park van het Palais Royal in Parijs!