Prinsessenjurk

'Kan jij hier iets mee?' vroeg m'n dochter en schoof me een paar uitgedragen zwangerschapsspullen toe - waaronder een lange, donkerrode strokenrok.
'Daar wil ik een jurk van!' zei de lieve kleindochter prompt.

En dus zocht oma modelletjes. In de laatste Knippie stond een mooie lange jurk met brede ruche, vooraan korter, achteraan langer.
Maar nee, achtjarigen hebben heus al een eigen idee: enkellang moest de jurk worden en geen centimeter korter!

Leek een makkie maar was het niet. Want 120 cm is al aardig lang.
Maar niet getreurd: de brede elastische tailleband, die aan zo'n zwangerschapsrok zit, kon er nog wel een stukje tussengeschoven worden, nadat het patroon in de taille was doorgeknipt.

Om een lang verhaal kort te maken, dit is het geworden (klik om te vergroten):



Gauw even in de deuropening gaan poseren, want Pasen is in Schotland wel nog frisjes...

En nog een andere pose:



Helemaal enkellang is hij dus niet geworden, maar toch lang genoeg om op te tillen bij het trappen lopen...
Je bent prinses of je bent het niet!

Vintage jurkje

Met de lente in zicht, werd het hoog tijd om nog eens iets te naaien voor mijn enige-en-allerbeste buitenlandse kleindochter. Toen ze dus onlangs naar België op bezoek kwam, mocht ze een stofje gaan kiezen uit de kast van haar overgrootmoeder, zo was beloofd.
Jammer genoeg ging dat feestje niet door. Want toen het moment suprême aangebroken was sloegen de virussen ongenadig toe. Het enige wat erop zat was op oma's sofa strips blijven lezen - hoe zou je zelf zijn?

Geen nood, dacht ik, ik zal wel in haar plaats iets gaan kiezen. Kieskeurig is het kind toch niet (zie de enige, allerbeste enz.)

Mijn moeder behoorde tot het slag zuinige huisvrouwen dat geen brood zag in cadeautjes of lekkernijen voor het (al te talrijke) kroost - maar voor een stoffenkraam op de markt steevast overstag ging! Daarbij legde ze wel een zekere smaak aan de dag, die in mijn tienerogen totaal geen genade vond, maar decennia later resulteerde in een collectie heerlijke vintagestoffen!

Daar griste ik dus het volgende tussenuit:





Typisch het soort lap waar moeders en oma's in de jaren vijftig schorten van droegen, maar voor wat ik zocht perfect geschikt: rekbaar stofje, beetje stevig, bont, niet te licht van kleur en makkelijk wasbaar.
Ik dacht een felroze biesje te gaan kopen, maar vond nog fijne rode bandjes terug, die ooit bij een bloes hoorden.
Op één dag tijd zat het ding dus in elkaar:





De jurk is erop berekend dat er nog een truitje onder kan (driekwart mouwen) en een legging of desnoods een jeans. Aangepast dus aan een noordelijk klimaat.


Het heeft even geduurd, maar hier een foto mét de draagster (die het vertikte nette schoentjes aan te trekken...):