Met de lente in zicht, werd het hoog tijd om nog eens iets te naaien voor mijn enige-en-allerbeste buitenlandse kleindochter. Toen ze dus onlangs naar België op bezoek kwam, mocht ze een stofje gaan kiezen uit de kast van haar overgrootmoeder, zo was beloofd.
Jammer genoeg ging dat feestje niet door. Want toen het moment suprême aangebroken was sloegen de virussen ongenadig toe. Het enige wat erop zat was op oma's sofa strips blijven lezen - hoe zou je zelf zijn?
Geen nood, dacht ik, ik zal wel in haar plaats iets gaan kiezen. Kieskeurig is het kind toch niet (zie de enige, allerbeste enz.)
Mijn moeder behoorde tot het slag zuinige huisvrouwen dat geen brood zag in cadeautjes of lekkernijen voor het (al te talrijke) kroost - maar voor een stoffenkraam op de markt steevast overstag ging! Daarbij legde ze wel een zekere smaak aan de dag, die in mijn tienerogen totaal geen genade vond, maar decennia later resulteerde in een collectie heerlijke vintagestoffen!
Daar griste ik dus het volgende tussenuit:
Typisch het soort lap waar moeders en oma's in de jaren vijftig schorten van droegen, maar voor wat ik zocht perfect geschikt: rekbaar stofje, beetje stevig, bont, niet te licht van kleur en makkelijk wasbaar.
Ik dacht een felroze biesje te gaan kopen, maar vond nog fijne rode bandjes terug, die ooit bij een bloes hoorden.
Op één dag tijd zat het ding dus in elkaar:
De jurk is erop berekend dat er nog een truitje onder kan (driekwart mouwen) en een legging of desnoods een jeans. Aangepast dus aan een noordelijk klimaat.
Het heeft even geduurd, maar hier een foto mét de draagster (die het vertikte nette schoentjes aan te trekken...):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten